Z tej części strony jestem szczególnie dumny, gdyż wskazówki, które na niej zamieściłem sa bardzo przydatne i wielu młodym wielbicielom obserwowania owadów się przydadzą. Mam w planie niedługo rozwinąc troche ten dział




1.
2.
3.
4.
5.


Słowo łowienie nie odnosi się tylko do łapania chrząszczy wodnych w siatkę, nazywa się tak ogólnie zbieranie chrząszczy, czy to na lądzie czy w wodzie. Istnieje wiele różnych rodzajów pułapek. Do bardzo prostych, a jednocześnie skutecznych należą pułapki Barbera, służące do odłowu chrząszczy epigeicznych czyli biegających po powierzchni ziemi. Są to otwarte od góry naczynia szklane, plastykowe lub metalowe wkopane w ziemię aż po górną krawędź. pułapkę Barbera dobrze jest osłonić przed deszczem ukośnym daszkiem ulokowanym kilka centymetrów nad jej górna krawędzią. Najczęściej jako naczynia wkopane pod ziemię używa się plastykowych opakowań po jogurtach. Pułapki trzeba zawsze oznaczyć czy to na planie danego terytorium, czy też na przykład poprzez wkopanie obok tabliczki.


Najlepiej jest łowić chrząszcze wodne w ciepłą, pochmurną noc. Łowienie chrząszczy wodnych, to bardzo ciężka, a zarazem przyjemna praca. Najczęściej robi się to z lądu, lecz czasami na dużym stawie z łódki. Łowienie z brzegu jest bardzo trudne, szczególnie w wtedy gdy nawet mały staw jest porośnięty roślinami. Trzeba się wtedy uzbroić w dużo cierpliwości. Gdy spostrzeże się w jednym miejscu jakiegoś pływaka, który właśnie popłynął w przestrachu na dno należy pamiętać że wypływa on mniej więcej co 8 minut aby uzupełnić swoje zapasy w tlen. Najtrudniejsze jest wyczekiwanie, bo może on pokazać się na powierzchni w każdej chwili. Najlepiej jest złapać go podczas pobierania tlenu, gdyż ma on głowę skierowaną ku dnie, co utrudnia mu widoczność. Innym sposobem na łowienie chrząszczy jest np. założenie pułapki. Aby skonstruować pułapkę należy uciąć butelkę, jak na schemacie. Jeżeli chce się, żeby pełniła ona swą funkcję w nocy, można pomalować ją farbą na czarno, a do środka włożyć np. kupiony w sklepie wędkarskim "świetlik" (fosforyzujący w ciemności). Umieszcza się go tam w celu zwabienia chrząszczy. Oprócz świetlika można wsadzić tam dżdżownicę lub parę grudek karmy dla psa. Karma dla psa po zetknięciu się z wodą rozpada się wydzielając bardzo intensywny, przywabiający smak. Chrząszcz gdy poczuje go nawet z odległości 5 m. popłynie tam, uderzy w powstały lejek, a potem wpadnie do butelki, z której trudno mu będzie uciec.




Przy połowie chrząszczy wodnych powinno się zawsze mieć dwie siatki. Jedna powinna byś duża, z dużymi oczkami - dołapania dużych chrząszczy takich jak Pływak zółtobrzeżek czy Kałużnica. Druga może być mała z gęstymi oczkami. Obie siatki powinny być mocne i niegiętkie na długim kiju. Powinno się mieć zawsze trzecią siatkę do odławiania np. larw, może to bić zwykłe małe sitko do herbaty. Worek siatki powinien być głęboki tak żeby duży chrząszcz nie mógł z niego po prostu wyskoczyć. Materiał z którego zrobiony jest worek siatki nie może być z żyłki, Ponieważ jest on wtedy sztywny. Powinien być on zrobiony z nylonu.


Wiele gatunków chrząszczy można obserwować w naturalnym środowisku, inne trzeba z wody wyłowić. Podstawowym wyposażeniem jest siatka (akwariowa) o bokach ok. 15 - 20 cm. Do obserwacji i oznaczenia prawidłowo chrząszcza będą nam potrzebne lupy. Jedna niech będzie stacjonarna - przybliżająca około 4 - 5 razy, a druga ręczna z dużym szkłem, przybliżająca ok. 6 - 8 razy. Po wyłowieniu jakiegoś chrząszcza należy go umieścić w kuwecie z wodą. Do wyławiania zwierząt mających miękki naskórek, takich jak jętka czy larwa używa się zwykłej metalowej łyżki. Jeżeli zdecydujemy się na przetransportowanie jakiegoś chrząszcza do domu, by dokładniej zaobserwować lub sfotografować go potrzebny nam jest słoik. Pamiętaj o tym, by nie wkładać wielu zwierząt do jednego naczynia, a chrząszcze drapieżne, takie jak Pływak żółtobrzeżek były transportowane w osobnych naczyniach. Do słoika, a głównie w czasie transportu należy wrzucić trochę kamyczków. Jak pewnie wszyscy wiedzą chrząszcze posiadają przyssawki na przednich odnóżach i przyczepią się nimi do kamyków. W domu należy przełożyć chrząszcze do dużego akwarium odpowiadającym ich wysokim wymaganiom. Na dno należy wysapać kamyczki. W celu zapobiegnięcia wyjścia chrząszczy z akwarium należy przykryć je gazą. Pamiętajcie, by umieścić je w cieniu!!!

Przykłady notatek
Wspominając wcześniej o podstawowym wyposażeniu Koleopterologa nie przypomniałem że w jego skład wchodzi również notes w którym będziemy zapisywać nasze informacje. Poleganie na własnej pamięci i uzupełnianie rysunków w domu nie daje dobrego rezultatu. Oto przykład postępowania. Jeśli zaobserwowaliśmy Toniaka żeberkowanego, to zapisujemy: datę, godzinę, wielkość, ilość, rodzaj i wielkość stawu. Musimy również sporządzić dokładny rysunek z uwzględnieniem wszystkich ciekawych cech wyglądu które wydają nam się ciekawe.